Miejscowość Chobrzany leży na wysuniętym na południowy wschód płaskowyżu Wyżyny Kielecko-Sandomierskiej.

Osadnictwo Chobrzan, podobnie jak sąsiednich wiosek odbywało się nad rzeką Gorzyczanką i jej dopływami. Wykopaliska archeologiczne z tych terenów – Sandomierz, Złota – świadczą, że ludność zamieszkiwała tu już w okresie neolitu (4000 – 1700 lat temu), prowadząc osiadły tryb życia.

Pierwsza udokumentowana data to rok 1337, w którym według kroniki parafialnej, właścicielami Chobrzan byli Zbigniew i Gorgoni Słupeccy, bracia biskupa krakowskiego Jana Grota. Z fundacji tegoż biskupa zbudowano kościół z drzewa modrzewiowego.

Według Notatnika Sandomierskiego miał w Chobrzanach na krótko przebywać w 1370 roku król Kazimierz Wielki, wracając z łowów w okolicach Przedborza.

W połowie XV wieku dziedzicem Chobrzan był Goworek Chobrzeński.

W XVI wieku właścicielami Chobrzan byli Gniewoszowie. W czasach reformacji właściciele sprzyjali nowym tendencjom religijnym i zamienili kościół na zbór luterański. Spotkali się jednak ze zdecydowanym oporem parafian.

W latach 1803 – 1816 wzniesiono kościół murowany, który jednak spłonął wraz z dworem w 1863 roku. Obecny, murowany, bezstylowy wzniesiony został w latach 1870-1872. Znajduje się w nim, w lewym bocznym ołtarzu zabytkowy obraz „Santa Conversatione”(Święta Rozmowa) z postaciami Matki Boskiej z Dzieciątkiem i świętych: Jana Ewangelisty i Marty, gotycki z połowy XV wieku.

Dwór w Chobrzanach posiadał w ciągu wieków licznych właścicieli: Słupeccy, Pękosławscy, Brzescy, Jabłońscy. W 1872 roku dwór nabyli Adolf i Tekla z Katerlów Nekanda – Trepkowie. W 1895 roku Trepkowie ziemię rozparcelowali.

W roku 1884 i 1888 przebywał w Chobrzanach u siostry swej matki chrzestnej Tekli z Katerlów Trepkowej nasz wielki pisarz Stefan Żeromski.

Opisy pobytu w Chobrzanach i wędrówek Żeromskiego po Ziemi Sandomierskiej zawarte są w jego młodzieńczych „Dziennikach” z lat 1884-1888 – 1981 (wydane drukiem t. III 1956r.).

Pomysł zorganizowania szkoły średniej w Chobrza­nach zrodził się w 1939r. Mieszkańcy tej miejscowości czynili starania o utworzenie średniej szkoły rzemieślni­czej, handlowej lub rolniczej. Wybuch II wojny światowej przekreślił realiza­cję tych zamierzeń. Ponownie do projektu utworzenia szkoły średniej w Chob­rzanach powrócono w 1942 r. W tym roku aktyw Stronnictwa Ludowego podjął uchwałę, by po wyzwoleniu otworzyć w Chobrzanach gimnazjum dla młodzieży wiejskiej z powiatu sandomierskiego.

W czasie okupacji hitlerowskiej Niemcy rzadko przebywali na terenie Chobrzan i okolicy. Dlatego też miejscowość ta była bezpieczna dla wielu ludzi, którzy zmuszeni byli opuszczać poprzednie miejsce zamieszkania i pra­cy.
W Chobrzanach znaleźli schronienie m.in.: dr Stefan Hrabec i jego małżon­ka Stanisława, pracownicy naukowi Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwo­wie, dr Jan Sztaudynger, literat z Krakowa,
mgr Stanisław Piszczatowski, pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego, mgr Alojzy Kaczmarczyk i mgr Jan Siatrak pracownicy naukowi Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krako­wie, a także wielu nauczycieli szkół średnich, głównie z terenu Łodzi. Prowadzili oni tajne nauczanie w Chobrzanach i okolicznych wioskach. Rok szkolny w Gimnazjum w Chobrzanach rozpoczął się 2 października 1944.
W roku szkolnym 1944/45 podjęło naukę 202 uczniów. Prowadzone było pełne czteroklasowe koedukacyjne gimnazjum ogólnokształcące oraz pierwsza klasa licealna z podziałem na typ humanistyczny i matematyczno-fizyczny. Uczniowie do Gimnazjum i Liceum w Chobrzanach w pierwszym roku istnienia rekrutowali się głównie z istniejących ośrodków tajnego nauczania w rejonie Chobrzan. Na początku 1946 r. Gimnazjum i Liceum otrzymało imię świętego Stani­sława Kostki, l stycznia 1946 r. odbyła się uroczystość poświęcenia sztanda­ru z wizerunkiem patrona ufundowanego przez mieszkańców Chobrzan. Ministerstwo Oświaty zarządzeniem z dnia 22 marca 1946r. nadało Wiejskiemu Gimnazjum Ziemi Sandomierskiej w Chobrzanach aż do odwołania uprawnienia szkoły państwowej.

W czerwcu 1966 r. podjęta została uchwała w sprawie podziału szkoły na dwie odrębne jednostki organizacyjne: Szkołę Podstawową w Chobrzanach i Liceum Ogólnokształcace w Chobrzanach.

W 1964 roku decyzją Kuratorium Oświaty w Kielcach nadano szkole imię Stefana Żeromskiego, a w 1977 r. ze środków społecznych ufundowany został dla szkoły sztandar.

Szkoła średnia w Chobrzanach stała się nie tylko źródłem zdobywania wiedzy przez uczniów, ale także ośrodkiem kulturalnym dla miejscowej lud­ności. Organizowane przez szkołę uroczystości szkolne i środowiskowe oraz spotkania z ciekawymi postaciami świadczą o tym, że spełniała ona ważną rolę kulturotwórczą w tym środowisku. Nauczyciele i uczniowie tej szkoły byli inspiratorami życia kulturalnego w środowisku.